3D Yazıcılar İle Sentetik DNA Gömülü Tavşanlar “Klonlanmış” Olabilir

Geride bırakacağınız herhangi bir kirpik veya deri kalıntısı DNA planınızı içerir. ETH Zürih’ten araştırmacılar cansız nesnelerin de bunu yapabilmesini sağladı. Öncelikle ekip, kendi DNA planlarını içeren sentetik DNA ile gömülü 3D tavşan modelleri yarattı. Ardından, 3D yazıcı ile basılan tavşanın orijinalinden küçük parçalar keserek yine 3D yazıcı ile bu küçük parçalardan kopyaların oluşmasını sağladı.

Doğa, birçok şeyde olduğu gibi, insanların bilgi depolama sistemlerinden açık ara daha iyisine sahiptir. DNA o kadar yoğundur ki, tek bir gramı 215 petabayt (veya 215 milyon GB) veri tutabilir. Daha da iyisi, doğru koşullar altında milyonlarca yıl hayatta kalabilir.

3D Yazıcılar İle Sentetik DNA Gömülü Tavşanlar Klonlandı!

Bilim insanlarının DNA’yı bir bilgi depolama teknolojisi olarak taklit etmeye çalışması hiç de şaşırtıcı değil. Genetikçi George Church kitabının 70 milyar kopyasını DNA’ya sığdırdı. Harvard’lı bir ekip, bakterilerin DNA’sı üzerine kısa bir video kaydetti. Massive Attack’ın hayranları Mezzanine albümünü DNA ile zenginleştirilmiş sprey boya kutuları şeklinde satın alabilir.

Yeni çalışma için, “Cisimlerin DNA’sı” olarak adlandırdıkları depolama sistemini oluşturmaya çalıştı. Stanford Bunny adını verdikleri bir bilgisayar grafik modeli kullanarak test ettiler. Tavşan için hazırlanan planları DNA moleküllerine kodlayıp koruma için de silika boncukların içine yerleştirdiler. Bunu da termoplastik bir polimerin içine gömdüler.

Casusluk İşleri ve kendi kendini kopyalayabilen makineler

Hazırlanan bu sistem daha sonra aynı modeli 3D olarak basmak için kullanıldı. Basılan plastik tavşanların, tıpkı canlı tavşanlar gibi kendilerine ait DNA talimatları olduklarını söylediler. Tavşandan alınan küçük bir plastik parçanın içindeki DNA’yı çözdüler. Yeni bir tavşan yazdırmak için çözülen bu DNA ile tavşanları “klonlamaya” devam ederek bir adım daha ileri gittiler.

Bu işlemi tekrarlayan ekip beş kuşaktan da öte gitti ve hiçbir bilginin kaybı olmadığını gördüler. Dördüncü ve beşinci kuşaklar dokuz ay arayla yapıldı ve DNA hala ilk günkü gibi okunabiliyordu.

Tekniği büyük ölçeklerde denemek için ikinci bir deney yaptılar. 45 kilobayt boyutunda olan tavşan planı yerine, ikinci deneyde 1.4 megabayt olan bir videoyu kullandılar. Bu, bir çift okuma gözlüğü yapmak için kullanılan pleksiglasın içinde depolandı. Video, pleksiglasın küçük bir parçasında tekrar elde edilebilir.

Ekip; bu çalışmalarının casusluk işleri için gündelik nesnelerin içine veri saklamak veya bir kişinin sağlık kayıtlarının tıbbi bir implant içine kaydedilmesi için kullanılabileceğini söylüyor. Tüm bunlar kendi kendini kopyalayabilen makineleri bile mümkün kılabilir.

Araştırma Nature Biotechnology dergisinde yayınlandı .