NASA, 2017’de güneş sistemini keşfetmek için yeni bir yol önerdi: Tüm enerjiyi harcamak ve Dünya’dan roket fırlatma için masraf etmek yerine, derin uzay araştırmaları için bir basamak olarak kullanmak üzere ayı çevreleyen bir “geçit” inşa etmeye başladılar.
Kuyruklu yıldızlar da bu geçitleri kullanabilir!
Yeni bir çalışma, bu buzlu cisimlerin birçoğunun, Dünya’nın çevresinde dolaşmak için Jüpiter’in ötesinde bir “kuyruklu yıldız geçidi” kullandığını keşfetti. İnanılmaz yolculuklarının sırrı yerçekimi ile başlıyor.
Uzayda Halka
Kuyruklu yıldızlar, güneş sisteminin kurulmasından milyarlarca yıl önce küçük nesnelerin bugün gezegenlerin bulunduğu yörüngede dolaştığı zamandan kalan dünyalardır.
Bu küçük dünyaların çoğu nihayetinde gezegenler ile birleşti, ancak günümüzde astronomlar için işleri ilginçleştiren kayalık asteroidler ve buzlu kuyruklu yıldızlar bulunuyor.
Kuyruklu yıldızların, Jüpiter ile başlayan ve dışa doğru uzanan güneş sisteminin bir parçası olan dış güneş sisteminde birkaç bölgede oluştuğu düşünülmektedir. Bu bölgeler Kuiper Kuşağı ve Oort Bulutu adı verilen teorik bir bölgeyi içerir.
Kuyruklu yıldızlar iç güneş sistemine bir yıldızdan veya gezegenden gelen yerçekimi ile atıldığında, güneşin basıncı ve ısısı buzlu kabuklarının patlamasına neden olur.
Gaz ve toz akışı bazen öyle parlaktır ki biz yeryüzünden bu nesneleri ve “kuyruklarını” görebiliriz.
Central Florida Üniversitesi Gal Sarid’in öncülüğünde ve Astrophysical Journal Letters’da yayınlanan yeni bir çalışma, gezegenimizi etkilemesi muhtemel, kuyruklu yıldıza benzeyen bir noktaya işaret ediyor: Jüpiter’in hemen dışındaki halka şeklindeki bir alana doğru süzülürse, iç güneş sistemine atılma şansı daha yüksek.
Yerçekimi Alanları Çarpışıyor
Bilim insanlarının “centaur” dediği şey Kuiper kuşağından Neptün’e yakın olan ve Jüpiter ile Neptün arasındaki yörüngeye fırlatılan buzlu nesneler. Bazen, bu centaurlar, Jüpiter ailesi kuyruklu yıldızları ya da JFColduklarında Jüpiter ile iç güneş sistemi arasında-Dünya’ya daha yakın- sürüklenirler.
Yörüngelerinin yakın oluşu sayesinde, Wild 2 (2004 yılında Stardust misyonunun karşılaştığı), Tempel 1 (2005’teki Deep Impact misyonu tarafından araştırıldı) ve 67P / Churyumov-Gerasimenko (2016 yılında Rosetta heyeti tarafından ziyaret edildi) kuyruklu yıldızlarının çoğunu yakındangörebildik. Ancak bilim insanları, centaurların rotasını değiştirip JFC’lere dönüşmesine neyin neden olduğundan emin değildiler.
Araştırmacılar29P / Schwassmann-Wachmann 1 (SW1) adlı başka bir centauru inceleyerek bu değişimin doğasını anlamaya başlayabilirdi. Centaurlar arasında bile, SW1 garip görünüyor. Ekip SW1’in bir centaur ile JFC arasında “evrimsel bir orta zeminde” olup olmadığını bulmak için, Neptün’ün dışındaki kuyruklu yıldızların iç güneş sistemine nasıl göç ettiklerini modelledi.
Yapılan simülasyonda kuyruklu yıldızların üçte ikisi aynı bölgeden geçti; bu, Jüpiter, Satürn ve Neptün’ün çekimsel etkisine yakın olan halka şeklindeki bölgenin, dış güneş sisteminden iç güneş sistemine doğru hareket etmeye elverişli bir geçit haline getirdi.
Bulgu, yıllardır araştırmacıları şaşırtmakta olan başka bir şeyi açıklayabilir; birçok kuyruklu yıldızın her yıl Jüpiter’e çarpması gibi. Dev gezegenin bu kadar yakınında bir geçit varsa, bu cisimlerin çoğunun sonlanması için doğal bir yer gibi görünüyor.(Ve sonuçta, orada olmaları Dünya’ya çarpmalarından daha iyidir.)
Bunlar da ilginizi çekebilir:
- NASA Dünyanın Manyetik Alanında Gizli Geçitler Olduğunu Açıkladı
- Dünya Üzerinde Yüzen Dev Plazma Tüpleri Var
- Solucan Delikleri Var Mı? Gerçekten solucan deliklerinden geçebilir miyiz?
- Güneş sistemimizdeki gezegenler ve gezegenler sıralaması
- Gezegenler Hakkında Muhtemelen Bilmediğiniz 8 İlginç Bilgi
Saygılarımla
Duygu Ardıç
