Londra Üniversitesinde yürütülen yeni bir çalışmaya göre insanlar, beynin görsel ve işitsel alanları arasında sinyal geçişlerinin azalmasına bağlı sinestezi benzeri bir etki ile sessiz parıltıları veya hareketleri; gürültülü GIF’ler ve memleri duyabilir. Çalışma, işitsel duyumların temelini oluşturan görsel olarak uyarılmış bir işitsel yanıt (aka vEAR veya görsel kulak) olarak da bilinen beyin mekanizmaları hakkında fikir veren ilk çalışmadır. Bu araştırma beynin görsel ve işitsel işlemden sorumlu alanlarının normal olarak rekabet etmesine dayalı bir teoriyken aslında görsel kulağı olan insanlarda işbirliği yapabildiklerini göstermektedir.Yapılan çalışmada, araştırmaya katılan müzisyenlerin; görsel kulağı müzisyen olmayan katılımcılardan daha fazla deneyimlediği görülmüştür. Bunun nedeni, müzik eğitiminin hem müziğin sesi hem de orkestra şefi veya diğer müzisyenlerin koordineli hareketlerine ortak ilgi göstermesi olabilir. Çalışmanın baş araştırmacısı ve üniversitede Kıdemli Psikoloji Öğretim Görevlisi olan Dr.Elliot Freeman, “Bazı insanların gördüklerini duyduğunu zaten biliyorduk.
İnsanlar yürürken araba gösterge ışıkları, yanıp sönen neon tabelaları ve insanların hareketleri, işitsel bir hissi tetikleyebilir. Son çalışmamız, görme ve işitme duyularımızın nasıl etkileşime girdiğini ve ortaya çıkan bireysel farklılıkları belirtiyor. Görsel kulaklara sahip insanların sessiz hareketi görmek ve duymak için her iki duyuyu birlikte kullanabileceklerini, diğerleri için ise bu tür görsel dizileri izlerken işitmenin engellendiğini tespit ettik.”şeklinde ifade etti. Bazı sinirbilimciler, görsel kulağın, müzik, mektuplar veya sayılar da dahil olmak üzere diğer örneklerle birlikte renk algılarını uyandırabilecek bir tür sinestezi olabileceğine inanırlar. Bununla birlikte, görsel kulağın en yaygın insanların %20‘sinde deneyimlendiği diğer türlerde ise bu oranın %4,4 olduğu rapor edilmektedir. Bu durum son zamanlarda ‘skippingpylon GIF’ ve diğer gürültülü giflerin yaygın popülariteleriyle bazı insanların daha fazla dikkatini çekmiştir.
Araştırmacılar, insanların bu tür içeriği gördüklerinde beyinlerinde neler olup bittiğini bulmak, beynin görsel ve işitsel bölümlerinin görsel kulağı deneyimleyen ve deneyimlemeyen bireylerde nasıl etkileşime girdiğini keşfetmek için transkranyal Alternatif Akım Stimülasyonu (tACS) adı verilen bir tekniği kullanarak katılımcıların kafalarına zayıf bir alternatif akım uyguladılar. Çalışmanın ilk deneyi, Londra Kraliyet Müzik Koleji’nden 16 klasik müzisyeni içeren 36 sağlıklı katılımcıyı içermektedir. Hepsine işitsel ve görsel ‘Mors kodu’ dizileri gösterildi, elektriksel simülasyon (tACS) başın arkasına (beynin görsel alanları) veya yanlara (işitsel alanlar) ‘alfa frekansı’ tACS uyarımı kullanılarak uygulandı. Katılımcılar daha sonra sessiz görselleri duyup duymadıklarına bağlı olarak görsel veya görsel olmayan kulak olarak sınıflandırıldı.
Araştırmacılar, görsel olmayan katılımcılarda, işitsel alanlara alfa frekansı stimülasyonunun işitsel performansı önemli ölçüde azalttığı ancak görsel performansı artırdığı, görsel alanlara aynı stimülasyon sıklığı için zıt bir patern bulunduğunu tespit etti (daha kötü görüş, daha iyi seçmeler). Bununla birlikte, bu etkileşimler görsel kulak katılımcılarında çarpıcı bir şekilde mevcut değildi, bu onların işitsel ve görsel alanlarının rekabet etmediğini, ancak birbirleriyle işbirliği yaptığını gösteriyordu.“Görsel kulağın” bilincinde olmayan kişilerin bile bazen işitsel beyin alanlarını yalnızca görsel yargılarda bulunmak için kullanıp kullanmadıklarını görmek için ikinci bir deney yapıldı. Bu deneyde, beynin işitsel alanlarına uyarılmasının, bazı durumlardagörsel alanların uyarılması kadar, görsel yargıların doğruluğunu etkilediği sonucuna varıldı.
Bu deneylerin sonuçları, bazı tiplerdeki sinestezi, normalde inaktif olan duyusal beyin bölgeleri arasındaki önceden var olan sinirsel çapraz bağlantıların engellenmesine bağlı olabileceğini popüler bir teoriyi desteklemektedir. Bu bağlantılar kesildiğinde, bilinçli olarak görsel kulağın ve diğer sinestezi, fenomenlerinin farkındalığı ile sonuçlanabilir. Dr. Freeman çalışmasını “Ortalama olarak, görsel kulağa katılan katılımcıların hem görsel hem de işitsel görevlerde olmayanlara göre daha iyi performans gösterdiğini bulmak istiyoruz. Belki de görsel-işitsel işbirliği performansları, beynin daha fazla görsel işleme ile meşgul olmasıyla sonuçlanıyor.Böyle bir işbirliği, test ettiğimiz birçok müzisyenin neden görsel kulağa maruz kaldığını bildirdiğini açıklayan müzik performansından da fayda sağlayabilir.” şeklinde ifade etti.
Editör / Yazar: Tuğçe AYAR
https://www.sciencedaily.com/releases/2019/03/190327112710.htm
Ormanların Yok Oluşuyla İlgili Yeni Bir Araştırma Yapıldı
Bir yorum