Sosyal mesafeye duyulan ihtiyaç, danışanları ve terapistleri seanslarına uzaktan devam etmeye mecbur bıraktı. Birçok hasta ve terapist, farkında olmasalar da bu yeni çalışma şekline ne kadar iyi adapte olduklarına şaşırmaktadır. Bu küresel kriz esnasında; dijitallik, fiziksel erişebilirliği kısıtlı olanlar için hayat kurtarıcı.
Birçok danışan, terapi için terapistinin ofisine gidip gelerek zaman harcayacağından terapiste zaman ayırmaktan kaçınıyordu. Online terapi sayesinde danışan, kendi evinin rahatlığında terapi seanslarına devam edebilir hale geldi. Öte yandan birçok terapist ve danışan bu şekilde çalışmaya adapte olamıyor ve çalışmayı reddediyor. Bunun için mantıklı sebepleri var.
Mahremiyetle ilgili endişeler veya kişinin evinde kendisini güvende hissetmemesi
Evinde fazladan bir odası, kalın duvarları olanlar veya kendine ait alan yaratabilen danışanlar için çevrimiçi terapi çekici gelse de bu terapi yöntemi aynı imkanlara sahip olmayanlar için pek de verimli olmuyor. Danışanlar çevrimiçi terapi esnasında birinin kendisini dinleyebileceğinden (güvendiği kişiler olsa bile) ya da çocukları, ebeveynleri, ev arkadaşları vb. kişiler tarafından rahatsız edilerek terapinin kesintiye uğrayacağından dolayı endişe duyduklarını belirtiyorlar.
“Online terapi bana da önerildi. Ama bu fikir beni çok rahatsız ediyor. Üniversitemin yurdunda dokuz kişiyle birlikte yaşıyorum. Herhangi birinin beni duyması, terapiyi benim için anlamsız hale getiriyor. ” G Powell, 20
“Evde iki çocuğum var ve mahremiyeti koruyarak evde bir terapistle konuşmamın imkanı yok. Bana online terapi teklif edildi. Ancak ‘çocuklarım her iki dakikada bir odaya girecekler!’ Online terapi benim için terapiden çok stres seansları olurdu. ” Anonim
“Telefonla CBT (Kognitif Bilişsel Terapi) teklifi aldım ama kabul etmedim. Ailemle yaşıyorum ve söyleyeceklerimi duymalarından çok korkuyorum. ” Naomi, 25
İnternet bağlantısı sorunu
Terapi ortamı oldukça samimi ve çoğu zaman göz korkutucu bir deneyimdir. Birçok insan için bu bir sorun olmasa da, bazı insanlar için fiziksel dayanağı olmadan terapi yapmak kaotik ve stresli bir deneyim olabilir. Teknolojiyi kullanarak iletişim kurmak, yüzyüze iletişim kurmada dahi zorlanan ve vücut diline önem veren terapistler için çok daha zor olabilir.
“Terapideki konuşulanların son derece kişisel olduğunu düşünüyorum. Bir terapistle telefonda veya Zoom’da konuşurken önemli ayrıntıları paylaşacak kadar rahat hissedeceğimi hiç sanmıyorum. Online terapi yakınlık hissetmemi engelliyor. Hissettiklerimi ve düşündüklerimi yeterince paylaşamıyorum. ” Anonim
Danışan açısından terapiye gtimek normalde bile kulağa tuhaf geliyor. Zoom üzerinden terapi seansına katılmak daha da tuhaf. Ekranın karşısında bir yabancıya karşı hayatınız hakkındaki en özel şeyleri bile konuşuyorsunuz. Gerçekten çok garip. Birine karşı çok açık olmanız gerekiyor ama onunla tam anlamıyla tanışmıyorsunuz bile. Bu nasıl mümkün olabilir?” Lara Maher, 17
“Ben hislerimi genelde beden dilimle ifade ediyorum ve bunu bilgisayar ekranına karşı yapmak çok zor. Böyle olunca psikoloğumla iyi empati kuramadığımı düşünüyorum.” Anonim
Bozukluklar
Bazı psikolojik bozukluklarda dikkate alınması gereken belirleyici unsurlar olabilir. Örneğin, yeme bozuklukları ve beden dismorfik bozukluklarında danışanlar kendilerini ekranda görme ya da terapistleri tarafından kamera karşısında görüldüklerini bilme ihitmalini bile çok korkutucu bulabilirler. Bu yüzden online terapi onlar için verimli olmayabilir. Aynı zamanda terapinin kaydedilmesi konusunda paranoya veya endişe yaşayan bir kişi de online terapiyi korkutucu bulabilir. Bununla ilgili çeşitli deneyimler aşağıda listelenmiştir:
” Obsesif kompulsif bozukluğum (OKB); genellikle sosyal medya, kaydedilme, yanlış/uygunsuz bir şey söyleme vb. (suç teşkil edebilecek vb.) ile ilgili. Uykumda bile telefonumun bunun gibi şeylerde kötüye kullanılacağından korkuyorum. Çevremde böyle birinin olması fikri beni çok ürkütüyor. Bu kişi Zoom üzerinden konuştuğum biri, hatta üniversitedeki hocam bile olabilir.” Ria Gregory, 21
“Yakın zamanda bir Zoom seansında bana Tourette (Tik bozukluğu) teşhisi konuldu. Benim için online terapinin en zor tarafı, kendimi kamerada görmenin bana çok kötü hissettirmesiydi. Kendinizi görmüyorsanız tik bozukluğunuzu bastırmak veya kontrol etmek çok daha kolay. Ancak terapistle ‘büyük bir aynanın’ içinde konuştuğunuzda bunu bastırmak imkansız oluyor.” Nigel Ashworth
“Terapiye gitmeyi gerçekten çok istiyordum ama terapistimin güvenli tarayıcı kullanması bende terapi seansımın kaydedildiğine ve başkasına izletileceğine dair şüphe uyandırdı. O yüzden terapiyi bıraktım. ” Sarah R, 21
“Varoluşsal bir obsesif kompulsif bozukluğum var. Ve odada birinin olmaması beni çok rahatsız ediyor. Ekranda kendi kendime konuşuyor gibi hissediyorum.” Bex Parker Smith
Online olmayı veya telefonda konuşmayı zor bulan biriyseniz, yalnız olmadığınıza emin olabilirsiniz. Bu iletişim yolları, salgın sırasında çalışmak veya internete bağlanabilmek açısından pek çok kişi için hayat kurtarıcı olmuş olabilir. Ancak bu bir terapistle konuşmak için kullanabileceğiniz tek bir yol olduğu anlamına gelmez.
Deniz Göndelen