Genellikle, fare kulaklı yarasalar baykuşlar tarafından avlanır, Baykuşlar da, sokulma korkusuyla eşek arılarından kaçınır. Yeni araştırmalar, yarasaların baykuşları uzak tutmak için eşek arısı gibi vızıldayarak bu gerçeği avantaja çevirdiğini gösteriyor.
Çalışmayı yapan Napoli Federico II Üniversitesi’nden Prof. Danilo Russo; Birkaç yıl önce, sis ağlarına yakalanmış fare kulaklı yarasaları tutarken, bu yarasaların eşekarısı gibi bir vızıltı sesi çıkardığını fark etti.
(Sis ağları avcılar ve kaçak avcılar tarafından değil, aynı zamanda kuşbilimciler ve yarasa biyologları tarafından da bantlama veya diğer araştırma projeleri için yabani kuşları ve yarasaları yakalamak için kullanılır.)
O sırada Russo ve meslektaşları, davranışın amacından emin değildi. Kolonideki diğer yarasalara bir uyarı iletme yöntemi olup olmadığını merak ettiler, ancak bunun yırtıcıları korkutmanın bir yolu olabileceğinden de şüphelendiler.
Daha sonralarda ekip, 16 yetişkin baykuş kullanarak ikinci teoriyi test etti. Bunlar sekiz peçeli baykuş ve sekiz alaca baykuştan oluşuyordu. Her türden dördü vahşi doğada yakalanmış, diğer dördü ise kafeste büyütülmüştü.
Baykuşlara, laboratuvar ortamında dört ses kaydı dinletildi. Bu kayıtlar, fare kulaklı yarasalar, bal arıları ve eşekarısı tarafından yapılan vızıltı seslerinin yanı sıra yarasalar tarafından yapılan vızıltı sesini içeriyordu.
Baykuşların tüm vızıltı sesleri yayıldığında hoparlörden uzaklaşma eğiliminde olduğu, ancak vızıldamayan yarasa seslerine daha da yaklaştıkları gözlemlendi.
Bu, özellikle yarasaları avlama ve eşekarısı tarafından sokulma konusunda daha fazla deneyime sahip olan vahşi yakalanmış baykuşlar için geçerliydi.
Russo’ya göre bu, zararsız bir türün daha tehlikeli bir türün sesini taklit ederek yırtıcılardan kaçtığı, batezyen taklidi yapan bir memelinin bilinen ilk örneğidir. (Batezyen: zararsız bir türün, avcılara yönelik zararlı bir türün uyarı sinyallerini taklit etmek için evrimleştiği bir taklit biçimidir.)
Russo, “Baykuşların, arılarla yaşadığı hoş olmayan deneyimlere tepki olarak, yarasalardaki taklit davranışını şekillendiren evrimsel baskıyı temsil etmesi biraz şaşırtıcı” dedi. “Bu durum, evrimsel süreçlerin güzelliğinin sonsuz örneklerinden sadece birisi.” dedi.
Russo, rahatsız edildiğinde vızıldayan başka birçok omurgalı türü ve benzer stratejiler kullanabilen yüzlerce yarasa türü olduğunu belirtiyor. Gelecekteki çalışmalarda bu ilginç dinamikleri diğer gruplar içinde denemeyi umuyorlar.
Araştırmayla ilgili bir makale yakın zamanda Current Biology dergisinde yayınlandı.
DOI: 10.1016/j.cub.2022.03.052
