Zamanlarının çoğunu ağaçlarda geçiren kuşlar zıplamaya meyillidir. İnce dallar arasında zıplayarak dolaşmak, ip cambazı gibi yürümekten daha hızlı ve daha kolaydır. Bu kuşların bacakları ve ayakları verimli bir şekilde sıçramak için evrilmiştir, bu nedenle yerde yiyecek ararken bile bu davranışlarını sürdürme eğilimindedirler.
Zıplamak kısa bacaklı, küçük ve hafif kuşlar için en verimli yöntemdir. Normal yürüyorlarsa her zıplama onları birkaç adım ileri götürür, böylece daha az enerji harcarlar. Ama yürümekten daha iyi olsa da, zıplamak koşmaktan daha yavaştır. Örneğin karatavuklar, aceleleri varsa zıplamak yerine koşmayı tercih ederler.
Aynı gruba ait olan kuşlar genellikle aynı hareket tarzını paylaşırlar, ancak bu her zaman böyle değildir. Kargalar, kuzgunlar ve saksağanların hepsi yürür ama alakargalar zıplar. Yerde yuva yapan ve yiyecek arayan kuşların yürüme olasılığı zıplamaktan çok daha fazladır. Bu gruba sülün ve orman tavuğu gibi tüm av kuşları ve yerdeki böceklerle beslenen kuyruksallayanlar gibi daha küçük kuşlar da dahildir.
Adımlarını daha verimli hale getirmek isteyen deniz kıyısında veya nehir boyunca beslenen kuşlar, ıslak kuma veya toprağa batmamak için geniş tabanlı ayaklar geliştirmişlerdir. Ayrıca suda yürümek için uzun bacakları olacak şekilde evrilmişlerdir. Bu kadar cılız bacaklarla zıplamaları pek kolay olmazdı. Bir diğer kıyı kuşu olan kum kuşu, nispeten kısa bacaklarına rağmen koşar. Bu, su kenarına çok yakın bir yerde yem aramasına ve yine de gelen dalgaları geride bırakmasına izin verir.
Çeviren: Samet FIÇICI