Uranüs ile İlgili Yeni Bir Gizem. Onlarca yıllık Voyager 2 verileri yeniden inceleniyor. Voyager 2 uzay sondası, 20 Ağustos 1977’de Nasa tarafından güneş sistemindeki dış gezegenleri araştırması için gönderildi. (Dış gezegen: Güneş sisteminin dışında bulunan gezegenler.) Araştırılan gezegenlerden biri 1986’da Uranüstü.
Uranüs görevinden 30 yıl sonra bugün, sonda tarafından toplanan dataları yeniden inceleyen bilim insanları bir gizem keşfetti. Sonda, Uranüs’ün atmosferini uzaya doğru çeken dev bir manyetik kabarcık olan plazmoidden geçmişti.
Bu, gezegenin bir tür manyetik alanının olup olamayacağı sorusunu akıllara getiriyor.
Voyager bu fotoğrafı 14 Ocak 1986’da Uranüs gezegenine ulaştığında çekti. Gezegenin puslu mavisi atmosferindeki kırmızı ışığı absorbe eden metandan kaynaklanıyor. Kaynak: NASA/JPL-Caltech
Bilim insanlarına göre bu tarz manyetik alanlar gezegenlerin atmosferlerini güneş rüzgarlarından koruyor. Ayrıca manyetik alan çizgileri karıştığında (Güneşin hareketi sonucunda manyetik alan karışımları olur.) Satürn ve Jüpiter ’den kopan dev kürelerden de koruyor.
Voyager 2’nin manyetometre verileri
Gezegenlerdeki atmosfer değişimlerini anlamak için bilim insanları manyetizmayı araştırıyor. Ancak Uranüs’ün manyetik alanı oldukça tuhaf. Bu da Uranüs’ü gizemli yapan bir başka neden.
Bilim insanları Voyager 2’nin manyetometre verilerine ulaştı. Her 1.92 saniyede yeni bir veri noktası çizdiler. Düzgün çizgiler sivri uçlara ve eğimlere yol açmıştı.
O anda araştırmacılardan Gershman, DiBraccio’ya sordu: “Sence bu… Bir plazmoid olabilir mi?”
Voyager 2’nin Uranüs’e 45 saatlik uçuşunun 60 saniyesini dolduran bir plazmoid buldular. Manyetometre verilerinde hızlı bir yukarı-aşağı bip olarak ortaya çıkmıştı. “3D görüntülerde ise bir silindir görünümündeydi” diyor Gershman.
Plazmoidler, dünya ve diğer gezegenlerde gözlemlenmişti, ama Uranüs için bu bir ilkti.
Uranüs’ün manyetik alanını gösteren animasyonlu GIF. Sarı ok Güneş’i, açık mavi ok Uranüs’ün manyetik eksenini ve koyu mavi ok Uranüs’ün dönüş eksenini işaret eder. Kredi: NASA / Bilimsel Görselleştirme Stüdyosu / Tom Bridgman
Uranüs’ün manyetik alanını gösteren animasyon gifi. Sarı oklar güneşi gösteriyor. Parlak mavi oklar Uranüs’ün manyetik eksenini belirliyor. Koyu mavi olanlar da Uranüs’ün dönüş eksenini gösteriyor.
Tahminlerine göre, bunun gibi plazmoidler, Uranüs’teki atmosferik kütle kaybının% 15 ila %55’ini oluşturabilir, bu da Jüpiter veya Satürnkinden daha büyük bir orandır. Uranüs’ün atmosferinin uzaya doğru kaçmasının büyük ölçekte nedeni bu olabilir, plazmoid kaçışının Uranüs’ü zamanla nasıl değiştirdiği gizemini bir süre daha koruyacağa benziyor.